Mało znanym, a zarazem całkiem młodym rodzajem hobby jest filobunistyka. Polega ono na zbieraniu różnego rodzaju guzików. Dodatkowo zajmuje się między innymi ich datowaniem, określaniem budowy i pochodzenia oraz użytych materiałów. Ze względu na kategorie użytkowników, obok cywilnych, urzędniczych czy wojskowych wyróżnia się też guziki ozdobne. Ponadto kolekcjonerzy dzielą guziki ze względu na konstrukcję uszka, wykończenie czy rodzaj materiału użytego do ich produkcji. Na przestrzeni dziejów wykorzystywano tu rozmaite tworzywa. Można wskazać choćby aluminium, drewno, stal, miedź, ołów, srebro, plastik czy porcelanę. Guziki najprawdopodobniej znano, produkowano i używano już w XIV wieku. Przybierały one wówczas trochę inną formę niż znana nam dzisiaj. Najczęściej wyglądały jak kawałek patyka przewleczony przez pętelkę. Ściśle związane były wówczas guziki ozdobne ze statusem społecznym, a co za tym idzie używane głównie przez bardzo zamożne warstwy społeczeństwa.
Z materiałów wykorzystywano tu często srebro i złoto. Biedniejsza część ludności nie chciała pozostać gorsza w tym względzie. Krawcy więc wykorzystywali do produkcji tańsze surowce, takie jak kości, drewno, a nawet fantazyjnie ułożoną nitkę. Dopiero w połowie XVIII wieku pojawiły się guziki, którym znacznie bliżej do współczesnych. Manufaktury wytwarzały guziki ozdobne zarówno z otworami jaki i uszkami. Najciekawiej prezentowały się te wykonane z materiału, który często haftowano albo ozdabiano koronkami. Z biegiem czasu niejakim centrum produkcji guzików stało się miasto Birmingham w Wielkiej Brytanii. Stamtąd wywodziły się najbardziej znakomite okazy, wytwarzane nawet z porcelany. Im bliżej XIX wieku, tym większego znaczenia nabierała produkcja do celów wojskowości. Historycy przywołują tu guziki ozdobne pozłacane, z tombaku, mosiężne pobielane albo żółte. Niezwykle interesujące pomysły przyniósł wiek XX. Wówczas to pojawiły się specjalne urządzenia służące do zapinania guzików. Wyglądem przypominały niewielkie haki na przedłużonych zdobionych rączkach. Wkrótce potem najczęściej wykorzystywanym surowcem do produkcji stały się plastik i bakelit. Pierwszy skutek tego był taki, że na rynku zagościły na dobre guziki ozdobne kształtem nawiązujące do zwierząt, owoców czy rzeczy użytku codziennego. Drugi zaś związany jest ze znacznym wzrostem popularności tych przedmiotów. Tak dużym, że nawet wymyślone w XX wieku inne rodzaje zapięć takie jak rzep czy suwak pozostały daleko w tyle. Ta popularność trwa niezmiennie do dnia dzisiejszego. Nic w tym dziwnego, bo guziki ozdobne, czasem małe, niepozorne, a jednak stanowią niekiedy całą ozdobę zwykłego, prostego stroju. Dodatkowo stanowią też przedmiot zainteresowania kolekcjonerów, co niektórzy interpretują nawet jako dziwactwo. Zbieranie tych prostych przedmiotów wydaje się być jednak pożyteczne i ciekawe, o czym świadczy chociażby stale powiększająca się liczba zwolenników tego hobby. Dodatkowo guziki są też od bardzo dawna obiektem badań historycznych i archeologicznych.
